Utas embernek nem teher a kenyér.
Fekete kézzel keresik a fehér pénzt.
A ki könnyen hisz, könnyen csalatkozik.
Fölébredt a béles szagára.
Talyiga nem szekér.
Későn érkezett szerencse, ha kit halála tett nagygyá.
Nem egy vágással esik le a tölgy.
Észt nem árulnak a vásárban.
Igazmondás nem emberszólás.
Tüzbe jött, mint Marcsek a gombódátul.
Társa árulja el az embert.
Egy vén leány annyit ér, mint egy megirott s el nem küldött levél.
Jónak ne hagyj, rosznak ne keress.
Tejes fazéknál hivtelen szolga a macska.
Mindenki lova fia.
Ki madarat tart, ganéj a fizetése.
Időjárásnak nehéz módot szabni.
Szép alma is gyakorta savanyu.
Ami meglett, azt helyén kell hagyni.
Sovány, mint a hering.
Rosznak is idővel kell válni.
Se ize, se büze.
Csöbörbül vederbe hág.
Sokat kér a beteg, de az egészséges nem adja.
Első kerék után forog a másik is.
Szabadság aranynál is drágább.
Kézen, közön elveszett.
A ki akar nyerni, kell először türni.
Tudjuk, hányat ütött az óra.
Hátra van még a medve. (Azaz a főmulatság, az egyszeri paraszt szerint, ki szinházba menvén, elunta a sok beszédet hallgatni, s felkiálta: hadd jőjön a medve! mivel ő nem várt egyebet medve komédiánál.)
Kitetszik a rókának farkán ravaszsága.
Földfazékhoz fakalán.
Ajándék lónak ne nézd a fogát.
Jó az isten jót ád, kopasznak hajat ád.
Mihez pörke szokott, Örzsi el nem hagyja.
Nagy teher is könnyü, ha sokan emelik.
Gyermek nem suttyó.
Kinek bő az idő, még kifogy belőle.
A szalonnát ha egyre füstölik sem lesz belőle derellye.
Ellenkező dologban válik meg, ki mire való.
Hol az érzékenység nyertes, vesztes a nyugalom.
Szomju emberhez jól illik a korsó bor.
Lassan jő az isten, de ugyan elérkezik azért.
Nyügbe vetett ló nem messze nyargal.
Én lovat árulok, te belé szursz.
Elég okos az asszony, ha mikor esik, eresz alá áll, hogy ne ázzék.
Olykor a paraszt is vitéz.
Kutyaábrázatból nem válik orcza.
Sovány, mint a guzs.
Nincs nehezebb a császár kenyerénél.