Szép szó nyeri meg a szeretetet.
Kis lyuk a torok, de egész falut elnyelhet.
Ki szitával, ki rostával. (Kiki a maga szokása szerint.)
Titkolt szégyen később, korább orczádra térül.
Ki másnak vermet ás, maga esik belé.
Vérré vált, mint barátban a lencse.
Ki a szegényt ruházza, teremtőjét tiszteli.
Hitvány tanácsnak is jó a vége néha.
Szegénynek a szerencséje is szegény.
Széna akkor széna, mikor boglyában van.
Legjobb utitárs a teli erszény.
Szegény ember halála sárga, dusaké piros szokott lenni.
Jobb az uton járni sánta lábbal is, hogy sem az uton kivül futni.
Legszebb szin az elpirulás.
Szentnek is maga felé hajlik a keze.
Félre tüdő a májtul.
Szél fuvatlan nem indul.
Nem ur, ki senkit urrá nem tehet.
Gazdagabb a szomszéd vetése.
Jó vadász, rosz gazda.
Czifra szolgáló: dologtalan asszony.
Kinek szárnya alatt nyugszol, ne tisztelnéd?
Nagy udvarban nehéz remetének lenni.
Bátor szivekkel társalkodik a szerencse.
Fecskefészek körül legtöbb a szó.
Könnyebb, amihez szoktunk.
Minden szentnek van mennyországban helye.
Szüzesség, ékesség.
Semmi sem lett belőle mint a tót fiábul.
Amit kap, rajta szárad.
Fölveszi a székely, mi egy tetünél jobb.
Sok jó vizet meg kell utálni, ha eredetét nézed.
Szerencsétlennek az egyenesen is lába törik.
Sima farku a szerencse, hol futja, hol kergeti az embert.
Senki sem lehet tanu maga ügyében.
Könnyü annak tánczolni, kinek az apja hegedült.
Szegény mint a templom egere.
Vén ember mindenben lassu, csak a koporsóhoz gyors.
Sok szónak sok az alja.
Elég szöszt szereztem neki, csak fonhassa.
Tiszta papiros, irótoll nem tudnak szégyent.
Jaj, kinek szüléje van és kenyere nincs.
Tudomány eltart mindenütt.
Keserü mint az üröm.
Ki megszegi szavát, ne tartsd neki szavad.
Ludra szénát, ebre korpát, németre szalonnát ne vesztegess.
Vak is talál olykor patkót.
Mit egy ujjal elnyomhatsz, ne feküdj rá egész háttal.
Asszonyszónak, szekérutnak sohse éred végét.
Elmehetne tarlót kaparni.