A nagy lecke, amelyre az élet megtanít bennünket, az, hogy mindenkor tudjuk: mikor célszerű, és mikor nem, hogy a dolgok középpontjában legyünk.
Vajon az otthon olyasmi-e, ami egyszer csak kialakul egy helyből, ahol sokáig él valaki, vagy olyasmi, amit a végén megtalál az ember, ha elég sokáig és elég erősen akarja?
Ne arra gondolj, hogy mi hiányzik, hanem annak örülj, ami megvan.
Egy régi közhely szerint mindig elpusztítjuk, amit szeretünk – nos, akárhogy nézzük, ez fordítva is igaz.
Nem vagy szabad, míg önmagadért élsz, mert önzésed rabja maradsz.
A szabadság magányos dolog.
Bensőmben félreérthetetlenül éreztem az elutasítottság fájdalmát. Olyan jól ismertem ezt az érzést, hogy már a részemmé vált, mintha a második bőröm lett volna.
A látás új fajtája abban áll, hogy ha figyelmesen nézel egy falat, amelyet mindenféle foltok tarkítanak, olyan dolgokat látsz meg, amik csak a te képzeletedben születnek meg.
Lehet, hogy azért van akadály előtted, mert nem biztos, hogy arra kell menned.
Ha boldogtalan vagy, akkor gondolkodj. De ha boldog vagy, akkor ne. Minek elrontani? Alighanem valami nevetséges okból vagy boldog, és csak elrontod, ha belegondolsz.
Ha a lélek nem kap táplálékot, az alamizsnaként nyújtott kenyér is kővé válik.
A boldogság abból származik, amikor arra koncentrálunk, ami van, és nem arra, ami hiányzik.
A rossz szabadság mégiscsak jobb, mint a jó börtön.
Akivel az embernek viszonya volt: azt alig rázhatja le magáról egykönnyen… a testén és lelkén talán örök nyomok maradnak utána!
A csók úgy lobban fel, mint a villám, a szerelem úgy süvít el, mint a vihar, aztán az élet megint nyugodt lesz, s folyik tovább, épp úgy, mint azelőtt.
A csiga vérző fejjel ül az anbulancián:-hát magával mi történt? kérdi az orvos-hát rohantam haza mint az állat és hirtelen kinőtt elöttem 1 gomba
Mindent könnyebb megtanítani, mint azt, hogyan legyen az ember… boldog.
Egy szőke nő viszi az agresszív kismalacot a hóna alatt. Találkozik egy másikkal, aki így szól:– Jaj de édes! Honnan van?– VETTEM!!! – válaszolja az agresszív kismalac.
Egy hazugság a fél világot körbeutazza, mialatt az igazság még mindig csak a cipőjét húzza fel.
Ha megpróbálod elfojtani az érzelmeidet, újra feltörnek majd, és kísérteni fognak.
Csak azokat szeretjük, akikért szenvedünk.
Tudom, hogy az első, akit megcsókoltam, korántsem lesz olyan fontos, mint az, akit utolsónak csókolok meg.
A szerelem a tétlen ember elfoglaltsága, a harcos szórakozása és az uralkodó üdülése.
Ha két út között kellene választanod, soha ne válassz, hanem várj, amíg megnyílik a harmadik.
Ellenségeiddel jót tenni a legjobb módja annak, hogy hiúságodnak hízelegj.
Igazán Nőnek lenni csak egy igazán Férfi mellett lehet.
Még ha felháborít is: a tiltott gyönyör örömöt szerez.
A fájdalom nagyobb erő a szeretetnél.
A szerelem először gyönyört ad, de végül csak fájdalmat a szívnek.
Az a szív, mely sokat szeret, sokat szenved.
A mennyországot ne csak a magasban kutasd; lehet, hogy a lábad előtt hever.
A mondott szó üres beszéd; az érzett szó az igazi.
Az olyan ház, amely belülről repedezik, előbb-utóbb összedől.
Az ember legnagyobb kincsei az illúziói.
Egy nőt imádni kell vagy elhagyni. Középút nincs.
Valahányszor szerelembe esik az ember, ugyanannyiszor ki is ábrándul.
Vannak leckék az életben, amiket nem tanítanak sehol, mégis meg kell tanulni.
Többet jelentett nekem, mint egy barát. Azért nem bírtam sehogy se elbúcsúzni tőle – mert szerelmes voltam belé. Őbelé is. Szerettem, sokkal jobban, mint kellene, és mégsem eléggé.
A bosszúban és a szerelemben az asszony barbárabb a férfinál.
Azt mondd, amit mondanod kell, ne azt, amit mások szeretnének hallani!
Nekem senkim sem maradt. Nem volt velem más – csak én. Mint mindig.
Amit könnyű végbevinni, azt rendszerint nem is érdemes.
Szőke a lottózóban: – Mi az a lottó? – El kell találni 5 számot… – Értem, és milyen messziről?
Ha Igaz Szeretetet akarsz, tudnod kell megbocsátani.
Az ellenségeim nélkül nem lennék az, aki vagyok.
Az összevisszaságban találd meg az egyszerűséget, a hangzavarban a harmóniát. A nehézségek közt mindig ott van a lehetőség.
Ha egy lány sok fiútestvér között nő fel (…), óhatatlanul megtanulja elviselni a pofonokat, nem bőg mások előtt, és még annál is keményebb, mint amennyire elvárják tőle.
Önmagunk helyett nem érdemes másokat szeretnünk. Ugyanis a másik embert nem magam helyett kellene szeretnem, hanem önmagáért.
Amit nem ismerünk, attól jobban félünk.