Milyen szépeknek és jelentőseknek tűnnek fel emlékezetünkben elmúlt életünk egyes jelenetei és eseményei, noha annak idején minden különös megbecsülés nélkül engedtük őket elmúlni!
A nők sokkal figyelmesebben választanak hálóinget, mint férjet.
Egy emberi lény szerelme egy másik emberi lény iránt: talán a legnehezebb feladat, amely ránk van bízva, alapvető feladat, végső próba és bizonyság, megmérettetés, amelyre minden más vizsga csak előkészület.
Semmi sem számít, csak az érzés, hogy számítunk. Ez az érzés maga az élet.
Az önismerethez nem elmélkedéssel juthatunk el, hanem cselekvéssel. Igyekezz tenni a dolgokat, és csakhamar látni fogod, milyen anyagból is gyúrtak.
A nőknek soha nincs fölösleges imádójuk.
Az anyós meglátogatja a fiatal házasokat. Becsönget. Az ifjú férj nyitja az ajtót. Anyós:– Nem haragszol kis szívem, ha itt maradok egy pár napig?Férj:– Felőlem maradjon ott – és becsukja az ajtót.
Ha sikerülne palackoznunk a balszerencsédet, valóságos tömegpusztító fegyverre tennénk szert!
Az egyetemen nem tanítják meg, hogy a szeretet művészet (…), erre neked magadnak kell rájönnöd.
A remény virág, amely csak akkor bújik elő és növekszik, ha öntözik.
A nyelvnek a szinonimák kifogyhatatlan sokaságára van szüksége a szépséghez, ám a szem láthatja, amit a nyelv nem mondhat el.
Csakis olyan pasi kell, lányok, aki olyannak szeret, amilyenek vagytok. Sőt, azért szeret, mert olyanok vagytok. Minden apró dilivel egyetemben. Higgyetek nekem!
Ha elérkezett az igazság órája, fogadjuk kellő tisztelettel.
– Gyorshajtásért felírom. – mondja a rendőr az autósnak.– Az még mindig jobb, mintha én írnám fel magát!– Miért, mi maga?– Sírköves.
Az őszinte bocsánatkérés mellőzi a kifogásokat. Jobb, ha nem követi „de”.
A sírás az élet nehéz perceiben olyan, mint a májusi eső a szomjas földnek.
Hős az, aki a félelmét pozitív energiává tudja változtatni. A hős meglovagolja a félelmét. Egy katonának a legkínzóbb félelme, hogy félni fog.
Jobb messziről tisztelni a múltat, mint visszahozni.
Az elme a szívnek gyakran csak az, ami egy kastély könyvtára egy kastély urának.
Az ember időnként belebotlik az igazságba, de legtöbbször feltápászkodik, és tovább megy.
Az élet sokkal, de sokkal boldogabb lenne, ha 80 évesen születnénk, és onnan közelítenénk fokozatosan a 18 felé.
Valósággá válik, amit az emlékezetünkben megváltoztatunk, akár ismerjük ezt a valóságot, akár nem.
Mindannyiunknak szüksége van rá, hogy időnként kigúnyolják (…), különben túl komolyan vennénk magunkat.
A megbocsátás (…) nem állítja helyre automatikusan a kapcsolatot, de megnyitja előtte a lehetőséget.
Azt hisszük, hogy a hangerő motiválja az embereket. Pedig nem. Az emberek a cselekedeteink alapján vesznek minket komolyan.
Arcunk nem csak jellemünkről árulkodik. Magán viseli szívünk lenyomatát, legbensőbb érzéseinket.
Az emlékek élének le kell kopni, hogy enyhüljön a megoldatlan dolgok fájdalma.
Egy nőnek szüksége van arra, hogy valakinek szüksége legyen rá.
Mi haszna a szomorkodásnak? Az életben hol fölfelé haladtam, hol lefelé zuhantam, de azt az egyet megtanultam, hogy eső után köpönyeg.
A megbocsátás luxus, pedig életmódnak kellene lennie.
Ne féljenek a tökéletességtől! Sosem érik el.
Ha a sikertelenséggel nem járna bűnhődés, a siker nem lenne jutalom.
Az élet nem arra való, hogy élvezzük, hanem hogy átessünk rajta és befejezzük.
Nincs nagyobb szenvedés, mint az a tudat, hogy másnak szenvedést okoztunk.
Legtöbbször olyankor van az embernek kötelessége, amikor egy másikat akar elmulasztani.
Igen kevés mesélnivaló lenne a világon, ha soha senki nem tett volna olyasmit, amit nem lett volna szabad.
Az élet és a szerelem megy tovább.
Az eltelt idő nem változtatott azon, milyen ellenállhatatlanok számomra arcának tökéletes vonásai, és biztos voltam benne, hogy soha nem fogok hozzászokni.
Az otthon, a család és a munka az állandóság pillérei.
Bármit csinálsz veszélyes helyzetekben, az a lényeg, hogy gyorsan csináld.
A jövőben nincsenek gondok, csak a jelenben vannak. Aki a jövővel küzd, a jelent veszíti el.
A hegycsúcsra sokféle út vezet. (…) Amíg úton vagy, nincs veled semmi baj. A belső halál akkor kezdődik, amikor véglegesen letáboroztál a hegyoldalon.
Az élet már csak ilyen. Sokszor nagyon nem könnyű. Egyszerűen meg kell próbálnunk a legjobbat kihozni belőle.
Minden emberi bölcsesség belefér e szavakba: „Várni és remélni!”
Az emberek hibái mindig megfelelnek annak a körnek, amelybe tartoznak.
Tévedéseink elől nem menekülhetünk, mert önmagunkat mindenhová magunkkal visszük.
Éltem – és ebbe más is belehalt már.
A világ tele van csodával, ám mi elvesztettük a képességet, hogy észrevegyük mindennapjainkban a varázslatot.
Csak józanul nézz, s ne vakon csodálkozz!
A tömeg magányos hely, olyan közösség, amiből hiányzik a szeretet.