Vezetik a végzetek az akarót, a nem akarót vonszolják.
A legtöbben úgy élik az életüket, mint a bűnözők: először cselekszenek, és csak utána kezdenek aggódni a következmények miatt.
Az emberi nemnek hivatása nem rontás, pusztítás, megsemmisítés, hanem hogy munkáljon, alkosson, teremtsen.
Ha szereted, bocsásd szabadon! Ha úgy van megírva, visszatér hozzád.
A kemény sors legelőször is a szívet keményíti meg.
Az emberek azt mondják, hogy az élet értelmét keressük. Én nem hiszem, hogy tényleg ezt keressük. Szerintem inkább azt igyekszünk megtapasztalni, hogy élünk.
Ha meg tudsz nevettetni egy lányt, bármit megtehetsz vele.
Két szőke nő beszélget:– Jaj de ki vagy nyalva!– Jéé! Ez kívülről is látszik?
Sokat fecsegnek felőled, hízelgőt és méltatlant; ne zavarjon se ez, se az. Ha rágalmaznak, bocsáss meg mosolyogva és józanul.
Bölcsességre vall egyetértésben élni olyanokkal, akiket nem tudunk elhagyni.
A magány azt jelenti, hogy kívülálló vagy. Hogy más vagy. Kirekesztett.
Két boldogtalan ember nem teheti boldoggá egymást – egyszerűen csak megduplázzák boldogtalanságukat.
Hidd el, hogy jobb nekem így egyedül. Én nem bírom el, hogy csak perceket kérjenek el tőlem, és az egész utálatos életemet pedig rám hagyják.
Nem a gyémánt szép, hanem a fény, amit tükröz. – Viszont: a tükörtől függ, mennyire szép valami.
Azoknak, akik tudnak magukon nevetni, több vidámságban van részük, több barátjuk van.
Kezdem belátni: amit a férfiak női logikátlanságnak neveznek, voltaképp logika, csak nem olyan, mint az övék.
Ha az ember meggondolja, talán a ki nem mondott szavak még fontosabbak, mint a kimondottak.
Egy gyerek a terített asztal mellett is éhezhet.
Bemegy a szőke a könyvtárba és megszólítja a könyvtárost:– Kérek egy hamburgert és egy adag sült krumplit!Mire a könyvtáros megbotránkozva:– De hölgyem, ez egy könyvtár.Erre a szőke:– Jaj, bocsánat!Majd suttogva:– Kérek egy hamburgert és egy adag sült krumplit!
Minden elért eredmény egy ötlettel kezdődött!
A megfelelő bér nem a legalacsonyabb összeg, amiért egy ember még hajlandó dolgozni, hanem az a legmagasabb összeg, amit a vásárló még tartósan meg tud fizetni.
Tiszteld a múltat, hogy érthesd a jelent, és munkálkodhass a jövőn.
Kicsim, ne haragudj, csak azért nem szeretlek most még jobban, mert nem lehet már ennél jobban szeretni valakit.
Vannak a fizikai túlélésnél fontosabb dolgok is. Képesnek kell lenned tükörbe nézni.
Az életben maradás vágya és a halálfélelem művészi érzelmek.
Bárcsak újra kezdhetném az életem! Most már tudnám, melyik útra ne térjek rá.
Az, hogy a világ még áll, a nőknek köszönhető.
Aki nem érti meg az élet célzásait, azt az élet előbb-utóbb telibe találja.
Ha valaha kell majd neked az életem, csak gyere érte és vidd.
Aki megfosztja az átlagembert az élete nagy hazugságától, a boldogságát veszi el tőle.
A volt rabszolgákból rettenetes gazdák lesznek.
Tévedéseink elől nem menekülhetünk, mert önmagunkat mindenhová magunkkal visszük.
A jövő sikerének záloga, ha feleded a jelen kudarcát.
Lehet, hogy azért van akadály előtted, mert nem biztos, hogy arra kell menned.
Az életben az az egyetlen bizonyosság, hogy minden bizonytalan.
A kedves szavak nem kerülnek sokba, mégis sokat érnek.
Egy szakasz, hosszú szakasz az elválás. A viszontlátás: rövid fejezet, töredék csupán.
A bátorság egy ponton túl már őrültség.
A mai világban nehezen veszünk tudomást a csendről. Az űrt mindig kitölti a tévé, a rádió, esetleg egy autóduda hangja, vagy egy üres, semmitmondó társalgás.
Az igazi szerelem olyan, akár a szellemjárás: mindenki beszél róla, de csak nagyon kevesen látták.
– Mi az, nappal ugat, éjjel úszik?– Anyós protézise.
– Mi a különbség a mókus és a patkány között? – Semmi, csak a mókusnak jobb a sajtója.
A rendőr odamegy a juhászhoz:– Hány juha van?– Nem tudom.– Ha megmondom, nekem adja az egyiket?– Persze!– 165.– Ez fantasztikus, egy a magáé.A rendőr felkapja az egyik jószágot, de ekkor megszólítja a juhász:– Ha megmondom, mi a foglalkozása, visszaadja?– Igen.– Maga rendőr.– Honnan tudta?– A pulit vitte el.
A félelem ragályos. Elkapható. Néha az is elég, ha valaki kimondja, hogy fél, és a félelem valósággá válik.
Szamárság feladni a reményt. Azonkívül bűn is, azt hiszem.
A hibák majdnem mindig könnyebben megbocsáthatóak, mint a módszerek, melyekkel takargatni próbálják őket.
A tehetség csendben alakul ki, de a jellem a világ viharaiban.
Mindenkinek úgy kellene élnie, hogy ne veszítse el a saját énjét a másikban, ne kezdje el teljesen a másik életét élni.
A hiánytól a szív csak még jobban reménykedik.