Az a gyáva, aki fél és elmenekül; az, aki fél, de nem menekül el, még nem gyáva.
Az elfogatásban és a börtönben nincsen semmi rettenetes, ha az ember lelkiismerete tiszta.
A világgal való küzdelemben segíts a világnak.
A boldogságot nem elég megérdemelni, azt alkotni is kell tudni.
Sokan a boldogságot az embernél magasabb régiókban keresik, mások lejjebb, holott a boldogság emberi méretekre van kiszabva.
Az őszinte bocsánatkérés mellőzi a kifogásokat. Jobb, ha nem követi „de”.
Az igazságot a sablonokon túl leled meg.
Mindannyiunknak élnünk kell, mielőtt megöregszünk. A félelem hülyeség. Később bánni fogod.
Jobb egyedül menni szorongva és szomorúan, mint másokkal olyan úton, amely méltatlan hozzánk.
Senkinek sincs mindig igaza, egyesek viszont mindig tévednek.
Lenni annyi, mint tenni és teremteni.
Napjainkban az emberek a pénznek még előítéleteiket is feláldozzák. Ebből mérhetjük meg roppant hatalmát.
Megbocsátjuk, ha egy gyerek fél a sötétben. Az élet igazi tragédiája, ha egy férfi fél a fényben.
Könnyű az életet megnehezíteni! És milyen nehéz megkönnyíteni!
Szép volna az élet, ha minden ember csak félolyan jó volna, mint amilyennek felebarátját szeretné.
Ha nem hajlunk, akkor eltörhetünk.
Aki nagy ember volt a sikerben, annak kell maradnia a vereségben is.
A rózsákat könnyeimmel öntözném, hogy érezzem töviseik fájdalmát, szirmaik szenvedélyes csókját.
Arcunk nem csak jellemünkről árulkodik. Magán viseli szívünk lenyomatát, legbensőbb érzéseinket.
Nem tudjuk, hol van a szívünk, csak akkor, ha fáj.
Általános szabály: minél jobban kielégíted valamelyik szükségletedet, annál követelőbb lesz, s minél kevésbé elégíted ki, annál inkább lecsillapodik.
A látszat olykor éppoly sikeres, mint a valódi teljesítmény.
A borzongás ismerős jele annak, hogy megérintett valami nagyszerű.
A szabályokat, ha nem töröd meg, feszegesd egy kicsit! Ez az egy módja van, hogy jól érezd magad.
A kalandoknak megvan a maguk helye és ideje (…), de sok minden szól a rendszeres étkezés és a fájdalommentes élet mellett.
A szerelmet érdemtelenül értékelik olyan magasra, a szerelem csak fájdalmat és szenvedést okoz.
Minél kevésbé vagyunk szavahihetők, annál inkább feltételezzük ezt másokról is.
Sokkal érdekesebb bizonytalanságban élni, semmint olyan válaszokat tudni, amik talán nem is igazak.
Minden ember úgy van megalkotva, hogy a legmélységesebb titok és talány legyen a többiek számára.
Két tekintet van: a testé meg a léleké. A testi szem néha feledhet, de a lélek szeme örökké emlékezik.
Elhull a virág, eliramlik az élet.
Az élet megváltozhat, és éppen mi vagyunk azok, akik képesek vagyunk megváltoztatni saját életünket.
A pokolba vezető egyik út jó szándékokkal van kikövezve, csak hosszú. A gyorsabb útvonalat a tudatlanság köve borítja, ebben pedig azok az okosak a legjobbak, akik nem akarnak tudomást venni róla.
Férj a feleségéhez:– Ma is járt itt az anyósom?– Igen drágám, miből gondoltad?– Le van köpve a fényképem!
Egy vitában az a lehető leghitványabb fogás, ha az egyik fél a másik nyelvtani hibáiba köt bele.
A művészet a kimondhatatlan tolmácsa.
Hát lehet nemesebb viszontorlás, mint csókkal bosszulni meg a pofont?
Méltónak lenni a boldogságra, az a nehéz.
Csak olyasmit olvasok szívesen, amit nem értek. S mivel nem értem, számtalan értelmezést el tudok képzelni.
Az élet nem más, mint utazás a halál felé.
Két anyós beszélget. – Milyen szép ősz haja van a vejednek! – Látod, még azt is nekem köszönheti.
Csak a végeredmény számít, az odáig vezető út nem.
Néha csak azért kell egyedül lennünk, hogy hiányozzon számunkra valaki, és ismét szerelmesek lehessünk belé.
A szegény ember nem is él, csak van.
El sem tudtam képzelni, hogy létezhet még olyan dolog a világon, amitől nekem félnem kellene – fizikai dolgoktól semmiképpen. Ez az egyik előnye annak, ha az ember mindent elveszített.
A túlságosan könnyű siker rövidesen megfosztja varázsától a szerelmet: az akadályok emelik értékét.
A szépség nemcsak a centiméterrel mérhető dolgokban fedezhető fel, hanem a sokkal kisebbekben is.
Életünk legnagyobb része úgy telik el, hogy rosszul cselekszünk, nagy része úgy, hogy semmit sem csinálunk, szinte egész életünk pedig úgy, hogy mást csinálunk, mint amit kellene.
Csúnya zajban élünk. Feszültségben, veszekedésben, indulatokban, csikorgó közönyben és zenétlen, kellemetlen lármában.
Nem a ruha teszi az embert (…). A tekintélyes embernek gatyában is van tekintélye. Csak valami tekintélyt parancsoló dolgot kell véghezvinnie.