Ha birkozol, tanulj gáncsot vetni.
Eloltották a gyertyáját.
Sokat viselt abrosz végre szöszszé válik.
Tisztaság és csinos viselet második egészség.
Aranyat hord a szamár, bogács kórót eszik.
Könnyebb az asszonyt tánczba vinni, mint ránczba szedni.
Okos embernek mindenhol van kelete.
Se háza, se tüze, mégis vendéget hi.
Molnárrá lettél, lisztlopó vagy.
Ha elfogy is a hold, megmarad a neve.
Akkor legrosszabb a rosz, mikor magát jónak szinli.
Azt se tudja hol a feje.
Az édes italnak keserü az ára.
Gömbölyü mint a töltött galamb.
Nem illet agg ebet hintószekér.
Vén elme, fiatal erő veri meg a hadat.
Kis ujjod mutatod, egész kezed kéri.
Szükség idején a gyáva is megbátorodik.
Bánatos szivet akármi szó szele is megkeseriti.
Senki sem érzi a maga büzit.
Ki mostohát sirat vagy nagy erkölcsü vagy képmutató.
Az alkonyodó napot kevesebben imádják.
Van annak, a ki meg nem iszsza.
Ne tréfálj vén katonával.
Ki szeméten nevekedik, mást is rühesnek tart.
Annál jobb a kenyér, mennél több a szeme.
Szapora tréfa, meddő okosság.
Szegény legény nem nagyur.
Nincs félpénzen száz arany kár.
Szeretne költeni, de rövid a pokrócz.
Tetézve adni vissza a csapott vékát.
Se nem ritka, se nem drága, a mi közös.
Heverő ember szerencséjét is elheveri.
Ki üdején reá szánja magát, csak eltüri a nyomoruságot.
Azt hallottam felőle, semmi lesz belőle.
Mesterségnek szerencse a mestere.
Alkuszik mint zsidó a gyapjura.
Czérnán huz harangot.
Falra hányja a borsót.
Nem oda csap, a hová néz. Az egykori kancsal mészárosról maradt. Mondatik olyanra ki mást cselekszik, mint akarni látszik.
Eltört a mécses.
Ki nem bünös, ne vegye magára.
Ha veszed hasznát, ne szánjad költségét.
Szerencse ritkán elégszik meg egy csapással.
Üres has nem jó tanácsadó.
Majd elválik, mint héj a fájátul.
Széna van a szarván.
Kofák is tudják.
Ebnek se jó az első fia.
Száraz fában terem a szu.