Nem igen jut eszébe a szerelem, kinek sok dolga van.
Nyárban szaggat téli subát.
Pénteki vig tánczot vasárnapi láncz követ.
Kolomppal madarat.
Ki sok zabáló csütörtököt tart, hosszu böjtre szorul.
Nem rak fészket madár oly házra, mely meg akar égni.
Jobb a teli ól, mint az üres csür.
Gazdagnak ad alamizsnát.
Jót vett tőlem, s lábbal rug.
Lyukas hordót tölt.
Tipeg, topog, mint a tojó galamb.
Meg van mérve, mint a font.
Ahol enned adnak, egyél, a hol ütnek, fuss.
Egy bolond oly követ dob a kutba, hogy száz okos sem birja kivenni.
Legnehezebb az igaz szó.
Egyik befogja, másik ki a lovat.
Mennyországot is öröm tartja.
Egyenes uton is lehet örvényes.
Ki ártani akar, nem fenyegetőzik.
Neki is három krajczár egy garas.
Egy nap nem a világ.
Szakadjon a ruha, maradjon az ura.
Miatyánk közepe. (Azaz kenyér, ily formán: apját is elárulná a Miatyánk közepeért.)
Mit az elme ébren forgat, avval játszik álom idétt is.
Mikor isten nyulat teremtett, bokorról is gondoskodott.
Sok kézen fordult meg, mint a kopasz garas.
Meg nem állja szerdék a nyársat, asszony a titkot.
Adtál isten fogat, adj kenyeret hozzá.
Ki nem próbál, se nem nyer, se nem veszt.
Szerencsétlennek a nap is későn kel.
Szerencse próbálva jó.
Kétfelé tekints, mikor az agg komondor ugat.
Nincs hely a világon, honnan pokolba ut ne volna.
Kőhöz legyen mérve.
Mindig nagyobbnak látszik a jövendő.
Ő is beéri három sing földdel.
Veszszen inkább élted, hogysem becsületed.
Ne adj eszedben, csak adj pénzedben.
Nyomorult, kinek nem elég a magáé.
Ugy kell járni, a mint fujják.
Várják mint a messiást.
Kinek esze nincs, aranyon sem fordithat valamit.
Ménló ritkán rugja meg a kanczát.
Mind a két fülére alszik.
Itt is górétól garádjaig ér a mező.
Hét puszta faluban sincs párja.
Aki délig kurta, délután is kurta.
Ne szánd a papolót: egy miatyánkot sem mond hiába.
Veszteg álló viznek, hallgató embernek nem kell hinni.
Minek olyan duda, ami nem szól.