Levették a lábárul.
Akarathoz erő is kivántatik.
Kiki érzi a maga terhét.
Egy kis daganatért nem kell vágni kezet.
Sok kéz könnyebbiti a terhet.
Katonának sok az ura; fényes szolga.
Tudja mint a miatyánkot.
Nem gyorsaké csak a futás.
Kofák is tudják.
A mi halad, nem marad.
Kinek veszett neve indul, a szél is árt annak.
Megfejné a kutágast.
Ki nem tanul jó beszéddel, tanuljon feje vesztével.
Baglyokkal huhogass, verebekkel csiripelj.
Belül a haja, mint az oláh kecskének.
Amely szélvész hirtelen támad, hirtelen elenyész.
Üres kamarának bolond a gazdasszonya.
Kis patak meg nem árasztja a tengert.
Kigyó kigyót eszik, hogy sárkány lehessen.
Nem lenne jó királynak.
Belé veszt, ki reménységbe öli pénzét.
Vén leány ha férjhez mén, egybe öreg asszony.
Hamari hamvasnak kormos a két füle.
Nincs kedvesebb, se rövidebb a szépnél.
Nem kell a magyarnak tolmács.
Kinek bő az idő, még kifogy belőle.
Nem szól, ha a kerék kiesik is.
Nyugszik, mint Jónás a hajóban.
Ökörnek az iga kemény nyakacsiga.
Csak a nyaka véres.
Nem halottas házhoz való a muzsika.
Ki keményen fej, vért ereszt.
Hallgat, mint a hal.
Addig nyujtózzál, meddig a pokrócz ér.
Nyári kocsis, téli diák. (Falusi gyermek nyáron lovat őriz, télen iskolába megy.)
Fában is megvan a szokás.
Pénzzel járják a vásárt.
A bornak szent Márton a birája.
Nem gomba a vitéz, hogy minden ganéjban megteremjen.
Ott szakad a kötél, hol leggyöngébb.
Akármint keféljék az avult mentét, nem lesz uj belőle.
Megadta mind a három kapáját.
Soha ne higyen ember az eb szájának.
Kapufától vesz bucsut.
Minden bornak végén a furkója.
Ne nyulj ahoz kézzel, mit póznával sem érhetsz.
Nem mint akarnók, hanem amint lehet.
Ette haszna, aludta bére.
Eb is ember volna, ha orczája volna.
Nem állandó az erőszakos uraság.