Rabnak két panasza: egyik a felszabadulás, másik a büntetés ellen.
Addig tanulj, mig időd van.
Hálni jár belé a lélek.
Királynak, császárnak meg van igérve, de papnak, barátnak nincs a koldusbot.
Nehéz a szegénynek tisztre hágni.
Nem fehér hattyu az, kinek tarka tolla.
Előbb fordul roszra mint jóra a dolog.
Kinek bő az idő, még kifogy belőle.
Nem gyorsaké csak a futás.
Szük szüret, szük aratás egész házbomlás.
Megjöttem én már onnan.
Várt lány várat nyer.
Nincs oly hitvány ember, kiben valami jóság ne volna.
Van lova, de nincs kocsisa.
Addig szép akármi, mig szebbet nem látni.
Megbékélt baráttal ójan bánjál.
Ne bántsd, ha nem hámlik.
Tudomány szegénynek is palotát rak.
Nincsen ám mindennap csütörtök.
Vizbehaló ember habokhoz is kapdos.
Hájas szekér, hosszu ut.
Az arany szép és jó, de még sem békesség.
Mátyás, Gergely, két rosz ember. (Azaz Mátyás és Gergely napja az időjárásban fontos napok.)
Rosz cselédnek kettő a mestere: szó és korbács.
Sima farku a szerencse, hol futja, hol kergeti az embert.
Nem adna egy kontyot egy koronáért.
Pap feleségét, molnár kenyerét ne szánd.
Tizenhárom próbás. (Azaz derék megpróbált jellem.)
Ki reménységgel él, ispotályban hal meg.
Igaz barátságot nem bográcsban főzik.
Ki soha nem kezdi, soha nem végzi.
Szegény kalmár, ki tartani sem birja portékáját.
Helyén volt ravaszság csak módos okosság.
Soká készül, mint a Lucza széke.
Végső betegségnek isten az orvosa.
Fejesnek kell lenni, kit felakasztanak.
Minden nehéz utat meggyőz az akarat.
Erő, ész nevel tartományokat.
Hét puszta faluban sincs párja.
Két egyarányos füle van a jó birónak.
Ki sokat markol, keveset szorit.
A moslékot disznóra hagyd.
Kinek jövedelme két pénz, s hármat költ: nehezen gazdagodik meg.
Amennyi ház, annyi szokás.
Megbotlott nyelv is néha igazat mond.
Forog mint a rosz pénz az országban.
Kit meg akar isten verni, eszét veszi el.
Ő is ember, lelkétől megválva. (Azaz ember, de a lelke nem emberi: gonosz, ördögi.)
Nem is beszél gyalog az emberrel.
Hegyre földet.