Az emberek gyakran azt állítják, hogy az igazságra éheznek, de ritkán tetszik nekik az íze, ha felszolgálják.
A beképzeltség általában elhomályosítja a tisztánlátást.
Aki elhiszi a hazugságot, táplálja azt.
Az igazság nem változik meg attól, hogy igaznak vélsz valamit.
Az egész életedet töltheted a hazugságok tanulmányozásával, és ezt a tudást használhatod arra, hogy elmondd az igazat.
Ha elérkezett az igazság órája, fogadjuk kellő tisztelettel.
Legjobban magunknak tudunk hazudni.
Vannak igazságok, amelyeket lehetetlen helyesen fölfognunk, ha előbb nem jártunk bizonyos tévutakon.
Aki szerényen és nyíltan elismeri, hogy nem volt igaza, nagy előnyt szerez magának.
Az emberek általában teli szájjal zabálják a kellemes hazugságot, viszont csak cseppenként nyelegetik a keserű igazságot.
Ilyen furcsa állat az ember. Nem aszerint cselekszik, ahogy az igazságot megállapította, hanem aszerint állapítja meg az igazságot, ahogyan cselekedett.
Van olyan igazság, amit ki kell mondani, és van olyan, amit jobb kimondatlanul hagyni.
Ha igazad van, megengedheted magadnak, hogy megőrizd a nyugalmad. Ha nincs igazad, nem engedheted meg, hogy elveszítsd.
Nincsenek se igazságos, se szent háborúk: minden háború igazságtalan és ördögi.
Az igaz szavak nem kellemesek. A kellemes szavak nem igazak.
Az igazság olyan tisztán ragyog, hogy ha egyszer megérted, átalakítja az egész életed. Amint meghallod, megérted.
Az igazságot a sablonokon túl leled meg.
Ha azt akarod, hogy keveset hazudjanak neked, akkor keveset kérdezz és ritkán fenyegess.
Az igazságot, a békét és a megértést mindig csak azok keresik a földön, akiket legyőztek és eltapostak.
Nietzsche szerint, amit az ember másnak hazudik, elenyésző semmiség amellett, amit az ember önmagának hazudik.
A bolond akkor a legijesztőbb, ha igazat mond.
Nagy bátorság kell ahhoz, hogy olyan igazságot hangoztassunk, amelyet korunk elfogadhatatlannak tart.
Nincs két ember, aki egyformán fogná fel ugyanazt az igazságot.
Az embernek szüksége van a benne rejlő rosszra, hogy elérhesse a benne rejlő jót.
Nem kell megsértődni azon, hogy mások eltitkolják előttünk az igazságot, hiszen magunk is oly gyakran titkoljuk el önmagunk előtt.
Az igazság győzelme a szelídekre és a türelmesekre vár.
Az a legnyomorultabb, aki közönnyel szemléli mások nyomorát.
Az igazság csodálatos dolog, de szörnyű is lehet, ezért óvatosan kell bánni vele.
Két oka van, ha az ember nem mondja meg az igazat – vagy mert hazugság révén megkapja, amit akar, vagy mert a hazugsággal megvédi a másikat valamitől.
A bölcsesség csak az igazságban foglaltatik.
Az ego a létező legnagyobb hazugság a világon – te pedig a legelemibb igazságként fogod fel.
A tények néha olyan kibogozhatatlanul keveredtek össze a fantázia termékeivel, hogy – noha hazugság nem hangzott el – nehéz volt észben tartani, hogy mi a szigorúan vett igazság.
Ki találta ki, hogy könnyű elmondani az igazat? Már ez is hazugság.
Rosszabb, ha hallgatunk; minden elhallgatott igazság méreggel telik.
Az igazsággal szemben minden hasonlat sántít.
A szeretet és az igazság olyan szoros egységet alkot, hogy gyakorlatilag nem is lehet őket szétválasztani. Olyanok, mint ugyanannak az éremnek két oldala.
Nincs egy igazság az életben.
Csak akkor tudunk elfogadni egy igazságot, ha először szívünk mélyéből tagadjuk.
Minden ember, minden apró mozzanat életedbe úgy került, hogy magad vontad oda. Az pedig, hogy most mit kezdesz velük, rajtad áll.
Nem mindegy, hogy mi célból hazudunk: hogy megőrzünk, vagy elpusztítunk-e vele valamit.
A megérzések hazudnak, azt sugallják az embernek, amit hinni akar, nem az igazságot.
Az igazság trükkös dolog, és sokszor csak a nézőponton múlik.
Ha valamely ügy a lényegében igaz, a ráfonódó hazugság sem torzítja el.
Az igaz ügyért küzdeni még akkor is kötelesség, midőn már sikerhez nincsen remény.
Az ember képességei végesek, és a teljes igazságot csak megközelíthetjük, de sohasem érhetjük el.