Mindannyiunknak fel kell ismernünk a saját értékeinket. Ha másoktól várjuk, hogy megtegyék – és nem teszik meg, akkor állandóan csalódottak leszünk.
Az igazságot az ember nem magának mondja meg, azt mások mondják meg nekünk.
Hát ilyenek a gazdagok! Megalázzák az embert, s azután azt hiszik, hogy egy kis majomkodással mindent jóvátehetnek.
Rengeteg (…) ember van, aki nem tud felejteni, és minden reggel bemagolja gyerekkora, ifjúkora sérelmeit, és húzza maga után, mint egy hosszú sleppet.
A legtöbb ember oly nagyon él, hogy nem is veszi észre.
Az emberekkel való közlekedés elrontja a jellemet, különösen, ha valakinek nincs.
Mert várni, az nehéz. A várakozás őrli meg az idegeket, az töri le a szarvakat, az oszlatja el legjobban az önbizalmat.
Az őrület kivétel az egyénben, de szabály a csoportokban.
A másokkal megosztott élmények fűszerezik meg az életet.
Lehetetlen meggyőzni az embereket bármilyen újdonságról. Csak egyet tehetünk: hagyjunk időt nekik, hogy meghaljanak. Majd a fiatal nemzedék öleli magához az új igazságokat.
A legtöbb ember azzal tölti az életét, hogy menekül az elől, amitől fél.
A határ mindig ott van, ahol tudom és érzem, hogy ártok magamnak vagy a másik embernek.
Nem kell celebnek lenned ahhoz, hogy híres légy, nem kell gazdagnak lenned, nem kell, hogy folyton a nyakadba lihegjenek a paparazzók. A barátaimmal egyszerűen csak híresnek kiáltottuk ki magunkat: alkottunk valamit, és közöltük, ez a jövő.
Az ember az egyetlen állat, amely pirulni tud – és okkal.
Miközben párhuzamosan éljük életünket, embertársaink világába csak gyér betekintést nyerhetünk.
Az emberek úgy bánnak veled, ahogyan te bánsz önmagaddal.
Milyen furcsák az emberek. Mindennap látod őket – azt hiszed, ismered is-, és egyszer csak kiderül, hogy semmit sem tudsz róluk.
A magyarnak idegenben a legnagyobb ellensége mindig a magyar.
Igazi ellenségeink hallgatagok.
Aki gondolatait a valóban létezőkre irányítja, annak nincs ideje arra, hogy állandóan lefelé nézzen az emberek ügyes-bajos dolgaira, s a velük való tülekedésben irigységgel és rosszindulattal teljék el…
Nincs csodálatra méltóbb az embernél. Bánj vele ezen érdeme szerint!
Amilyen ősi, oly biztos e tapasztalat: mondd meg, mivel dicsekszel, s én megmondom, mi hiányzik leginkább belőled.
Ravaszság dolgában a buta ember mindig túltesz az okoson.
Akinek semmije sincs, az mindig könnyebben ad.
Tartsd nagy dolognak, ha valaki egyetlen embert alakít!
Az embert nem a születés, a földi rang avatja előkelővé, hanem a szellem és a jellem.
Milyen öröm örömet okozni! S az emberek mégis milyen ritkán szánják rá magukat.
Minden nemzedék azt képzeli magáról, hogy intelligensebb az előtte járónál és bölcsebb az utána következőnél.
Egyik ember nem olyan, mint a másik? Mit számít, herceg-e vagy kocsis, ha helyén van a szíve meg az esze!
Az az áldozat, aki elhiszi, hogy minden lépését előre kiszámították, nemcsak megbénul, hanem ismeretközlőbbé is válik.
Látom a történelem legerősebb és legeszesebb embereit (…), és ezek az emberek benzinkutaknál és éttermi konyhákban robotolnak.
Többet megtudhatsz másokról egy óra játék, mint egy év beszélgetés alatt.
Az emberek mind felnőnek egy napon. És mindig a megfelelő pillanatban.
Mennél butább valaki, annál bátrabb.
Érdekes világ ez, megvetik, gyűlölik a büszke embert, mégis arra vágynak, hogy valamire büszkék legyenek. (…) Csak a nemakarás elől apad el az idő.
Mindig a jóval azonosítod magad, az erkölcsös viselkedéssel, és elhatárolod magad az erkölcstelen tettektől – annak ellenére, hogy csinálod őket. Így alakul ki a képmutatás.
Vannak a fizikai túlélésnél fontosabb dolgok is. Képesnek kell lenned tükörbe nézni.
Az ember semmi más, mint amivé önmagát teszi.
Az számít, mi vagy, és nem az, mit gondolnak rólad.
Mindannyian hibázunk. Méghozzá elég sokszor. A hibák ahhoz szükségesek, hogy ne állapodjunk meg, ne legyen életünk olyan, mint az állóvíz. A hibák tovább löknek, előre késztetnek bennünket.
Tegyük fel magunknak a kérdést, hogy valamit csak azért csinálunk, mert mások is csinálják, vagy valóban a saját céljainkat szolgálja?
Az embereket könnyebb meghülyíteni, mint meggyőzni őket arról, hogy meg vannak hülyítve.
Nagyon hiszek a bolondokban; ezt hívják a barátaim önbizalomnak.
Akárhogy is van, minden kapcsolat érték, s ameddig lehet, megőrzendő ebben a rideg és egyre ridegebbé váló világban.
Nem az országhoz, hanem az emberekhez kell lojálisnak lennünk.
Mindenki azt hiszi, hogy többet szenved a másiknál.
Egyszerűbb panaszkodni, mint kiverejtékezni a megoldást. És vég nélkül – sokaknak és sokszor elismételve ugyanazt – panaszkodunk!
Az emberek napról napra többet tudnak a világról, s egyre kevesebbet magukról.
Amit az ember nem szerez meg, mindig jobbnak látszik annál, mint amije van. Ebben rejlik az emberi lét romantikája és hülyesége.
A harcos cselekszik (…). A bolond pedig csak reagál a cselekvésre.