Nem jó ember, ki másnak szemébe nem mer nézni.
Nehéz a szivet megcsalni.
Szénégetőnek tőkén a szeme.
Kitör belőle a természet.
Mennél vénebb, annál fösvényebb.
Tudomány szegénynek is palotát rak.
Amint tanulsz ugy veszed hasznát.
Könnyebb a szegényt kicsufolni, mint megruházni.
Egy szó mint száz.
Előbb szánts, aztán bánts.
Késő ünnep után kántálni.
Paszamánt nem illik ugy a nadrágra, mint tolvaj az akasztófára.
Könnyü a szépet szeretni.
Tartja magát, mint az üres zsák.
Szépért, jóért messze kell fáradni.
Elég nyavalya a vénség.
Bársonyt megveszti zsir, embert a gonosz hir.
Nem lehet a tengert kanállal kimerni.
Szinnel, izzel különbözünk egymástól.
Szegénység is lehet dicsőséges.
Vak tyuk is lel gyöngyöt.
Kend meg a tenyerét, megnyered ügyedet.
Szerencse próbálva jó.
Hallgat mint a tetü a var alatt.
Kinek isten ad tisztséget, menten ad hozzá tehetséget.
Kifogyott mint a Szekérné kobakja.
Félre tüdő a májtul.
Ha a szegényt szidalmazod, istent káromlod.
Szegény a szegényt hamar kicsufolja.
Száz temetés sem ér egy lakzit.
Ki megveti szülék oktatását, hóhérkézre kerül.
Nagyurral, bolonddal nem jó tréfálódni.
Szebb a szép, ha magát nem ismeri.
Nem használ a szó, ha a kéz nem jó.
Tudós is talál, min köszörülje eszét.
Gyermekért, ebért nem egyszer támad villongás a szomszédban.
Szereti huzni a más szénáját.
Jobb az uton járni sánta lábbal is, hogy sem az uton kivül futni.
Tüskén, bokron keresztül.
Senkinek a szép nem szakasztja száját.
Ugy dicsérik a szerencsét amint szolgál.
Konkolyos zsákot nem ugatja meg az eb.
Tavaszszal minden bokor szállást ad.
Tót adta, tót elvette: ebnek adománya.
Napra forog a tányérvirág is.
Ha szekered nincs, talpad készen legyen.
Jobb kevés jót tudni, mint sok haszontalant.
Szegény ember vizzel főz.
Tisztviselés gonddal jár.
Kimondott szót nem lehet visszanyelni.