Urak vesznek össze, jobbágy haját tépik.
Szentelt széna nem bizodalmas.
Nincs a szükségnek szabott törvénye.
Mint vas szeg a zsákbul, szegénység a házbul.
Vén ember tanácsa jobb mint ifju gáncsa.
Ki mindenkire vigyorog, senkit se szeret.
Uj ruhának, uj pénznek, nagy a becsülete.
Egy szeg miatt sántul meg a ló.
Azé a vár, kié a mező.
A szavak oktatnak, a példák vonzanak.
Megeszi a tótot a maga fenéje.
Kinek más fegyvere van, nem hány szemetet ellensége szemébe.
Sok temetés nem nagy becsületére válik az orvosnak.
A tolvaj kerékre, szajha pelengérre.
Véteknek büntetés a zsoldja.
Nem lehet a tenger viz nélkül.
Ha osztozás után is szeretik egymást: jó testvérek.
Rázza tehén a harangot: eső lesz.
Ki szitával, ki rostával. (Kiki a maga szokása szerint.)
Ostoba mint a székely.
Szemét kiszurni. (Kevéssel kielégiteni.)
Sötétben minden tehén fekete.
Azt sem tudja: mi fán terem.
Te is félj, mikor a szomszéd háza ég.
Koty belé, szilvalé, majd megborsolnak.
Tudós is talál, min köszörülje eszét.
Szőr nem gyapju.
Szegény ember, ki tyukjait számlálja.
A táncz bolondnak való.
Olyan a szerencse, mint forgó velencze.
Mindenütt bátorságos a szegény.
Tövisen keres szőlőt.
Szegénység is lehet dicsőséges.
Néha egy szó egész háboru.
Szomjasnak kevés vigasztalás az üres korsó.
Mesélő szolgának ritkán helyén dolga.
Oly szegény hogy leple sincs.
Sajnálja a szenet, hidegen veri a vasat.
Bus vadkan a tölgyfa gyökerének is neki vágja agyarát.
Kinek mi a tiszte, ahoz tartsa magát.
Minden vétek talál mentséget.
Szolga dolga engedelem.
Nincs a szónak markolatja.
Szép vigasztaló szó betegnek orvosság.
Békével lehetne a tolvaj is, ha nem bántanák.
Koppan a szeme, mint a kálvinista varjunak.
Titkod, tanácsod feleségednek is nehezen.
Nem kell a gyertyát véka alá rejteni.
Nem fél a veréb kőbül faragott botos embertől.
Szekeren ment, gyalog jött.