Lusta szolgáló nem farán ül, hanem fülén.
Rostával méri a vizet.
Hidegen veri a vasat.
Verekedésnek veszekedés vége.
Kinek mihez kedve, ott akad a szive.
Sajnálja a szenet, hidegen veri a vasat.
A jó szél szombaton megáll.
Irigy a szomszéd szeme.
Egy tüznél több fazék is felforr.
Nem jó mindent tudni.
Vaknak mutatsz tükröt.
Két lyuka van, mint a jó ürgének.
Nem szoptam az ujjomból.
Félénk vitéznek „szaladj” a vára.
Tanácscsal erősödik a mély gondolat.
Vén embernek bor levese, kása pecsenyéje.
Eleget élt a szegény, ha korán meghalt is.
Módjával ejtett szó enyhiti a fájdalmat.
Sárga szem, macskaszem.
Visszavárd, a mit mással cselekszel.
Lélekre aszott vétket nehéz levakarni.
Tél után tavasz lesz, felhős után földerül.
Ha a szépnél szebb nem lenne, elbizná magát.
Ugy ragad a vétek, mint az enyv.
A nagy tolvaj leszakad, de a kicsi felakad.
Egyenes uton is lehet örvényes.
Utczán angyal, háznál ördög.
Viszket a talpa. (Tánczolhatnék.)
Jobb semmit nem tudni, mint imigy amugy.
Talyiga nem szekér.
A megesett szüzet csak feddeni lehet.
Szénvonó nem nevetheti a lapátot.
Addig szolgád a szó, mig ki nem mondottad.
Tün kezdik a lopást.
Soha se láttam rongyos tótot jó ruhában.
Nem jó szerencse az, melyet el nem birhatsz.
Rövid szó homályos szokott lenni.
Szerencsétlennek a szerencse is szerencsétlen.
Az éh szunyog nehezet csip.
Talál ő magának fonni való szöszt és szőni való fonalat.
Minden szónak társa van.
Szük a vargautczán még a posztószél is.
Szapora tréfa, meddő okosság.
Nem árt, kinek sok tiszte van.
Ki magát kétszer adja veszedelemre, a szerencsét ne vádolja.
Titkod, tanácsod feleségednek is nehezen.
Szomorunak nehéz vig arczot mutatni.
Pompás temetés pénzvesztegetés.
Tetszik a tanács, de izzaszt a munka.
Ki minő virágot szakit, olyat szagol.