Necsak tudd a jót, hanem tedd is.
Átkozódik mint a kereketört kocsis.
Irigy, mint a lakodalmas leány.
Kicsin tinó, nagy a járom.
Milyen az ember, olyan a szerencséje.
Olyan mint a légy az aludttejben.
Sima mint a nyulszőr.
Egybeszürték a lencsét.
Fehér mint a liliom.
Lassan járj, tovább jutsz.
Lábát is alig emeli, mégis hoppot mond.
Sok a lyuk a hállón, ha uj is.
Mennél hosszasb, annál roszabb.
Mesterségnek szerencse a mestere.
Krisztus is kitért a részeg előtt.
Megverte a sok megáldj-isten.
Kitöri az igaszeget.
Nagy erkölcs után sántit az irigység.
Madár akárhová repül, mindig otthon van.
Kétségbesni bolondság.
Esik hamis eskü az oltár előtt is.
Késő szüken költeni, ha minden elfogyott.
Kapák közt is találhatni kajlát.
Elvesztene egy kanál vizben.
Sokat kell türni még a királynak is.
Kártyájába nézett. (Terveibe bepillantott.)
Kenőcs mellett könnyü megpiszkosodni.
Ha a kerék csikorog, kocsis itta meg a háj árát.
A vén leányt férjhez adják, menyecskének hivják.
Rosz kezdetnek roszabb a vége.
Kit az isten megver, nem hajdu veri meg.
Más a sógor, más a sódor.
Hogy imádjam, a mi nem istenem.
Kenyér, sajt két tál étek.
Arany horoggal halász.
Nem adna egy kontyot egy koronáért.
Vén kecske is megnyalja a sót.
Nem tudhat egy mester minden mesterséget.
Csügg rajta, mint lábon az ivóka.
Kicsi legényt kicsi pallos illet.
A nem jó roszabb mint a semmi.
Sok mákszem mázsát nyom.
Minden mesterségnek arany a feneke.
Ledől mint Máté tehene.
Megharagudt Hermán, kövér ludat kiván.
Nem kell a magyarnak tolmács.
Egy jó lónak csak egy a lába.
Homok is eliszsza az esőt, de azért nem terem.
Kövér mint a mongolicza.
Ez már igazán Mátyás király igazsága.