Minden jó annak idejében.
Kéz kezet mos; mind a kettő tiszta.
Honn lakjék az, ki kedvére akar élni.
Őszi macska, tavaszi menyecske nem sokat ér.
Szemérmes mint a menyasszony.
Minő a kérdés, olyan a felelet.
Okos madarász idejében szedi fel a lépet.
Busuljon a ló, elég nagy a feje.
Inas se volt: legény akar lenni.
Van benne módja, mint koldusnak a kordé hátuljában.
Nem kása, ne fujjad.
A nyavalya párosan jár.
Inkább elhiszem, mint sem oda menjek.
Igen fél király udvarbirótul.
Kárán tanul a magyar.
Libábul is kitör a ludméreg.
Nagyot ugrott, nagyot esett.
Megélünk már, csak az urak élhessenek.
Mindnyájan emberek vagyunk.
Még senki sem harapta el maga orrát.
Hordd el az irhádat.
Elejti a kis kést. (Mert nem lesz rá szüksége. Azaz meghal.)
Add meg a másét, hogy senki ne szóljon rád.
Eltört a mécses.
Hogy a lámpás égjen, olaj is kell belé.
Madár sem repül, mig szárnya nincs.
Ki mézet metsz, ujjait nyalogatja.
Hol sokat igérnek, keveset nyujtanak.
Drága, mint a hegedüszó.
Nem adják a hat ökröt ingyen.
Se országa se hazája.
Apró barom a kecske.
Azt hiszi: ő vezeti a kaszást.
Mentéjének prémje is kimutatja a kevélyt.
Néha rosz hordóba is bort töltenek.
Alig huzza a leplet.
Hamar munka, ritkán jó.
Jó káposzta, rosz bor.
Elég nyavalya, mikor egyik ott éri a másikat.
Nincs a hasnak lelkismérete.
Megy mint a karikacsapás.
Milyen a jó nap, olyan a fogadj isten.
Jó az okos a háznál.
Már a mász, ha nem csusz.
Nem kötik a te orrodra.
Ki mint keresi, ugy veszi hasznát.
Necsak tudd a jót, hanem tedd is.
Gonosz hirnek sebesb a szárnya.
Orgazdát egy szöggel feljebb akasztják.
Van az ur istennek elég oly kosztosa. (Jelent ingyenélőt.)