Kéményseprőnek is lehet molnár fia.
Isten dagasztja a kenyért, de botját is ő töri el.
A „nemakarom” bántja.
Királynak, császárnak meg van igérve, de papnak, barátnak nincs a koldusbot.
Kinek a kása megégeti száját, tarhóját is fujja.
Ki örömest nevet, örömest sir.
Drága, mint a hegedüszó.
Koncz nélkül adja a levet.
Köszönés nem szakasztja száját senkinek.
Jár a nyelve mint a pergő rokka.
Okosnak a játék, vaknak az alamizsna.
Aki mer, nyer.
Nincs drágább a hegedüszónál: el is fáradsz, meg is fizetsz érte.
Gyönge mint a nyul nyaka.
Ott az inség, hol szitával foltozzák a süveget.
Hogy középszerüt nyerj, nagyjá iparkodjál.
Milyen a jó nap, olyan a fogadj isten.
Káposztás kertbe néz. (Kancsal, ravasz, szinmutató.)
Nincs oly dolog, melyet meg nem hajt az idő.
Házasság rabság; özvegység: mentség; szüzeség: nemesség.
Szólj igazat, ne hazudj rovásra.
Csillog a szeme mint a kan macskáé.
Jó mód, kivánt egészség.
Talpra esik mint a macska.
Könnyü legény, könnyen ugrik.
Kinek isten nem adja, János kovács sem koholja.
Üres kamarának bolond a gazdasszonya.
Erőtlen, mint a bőrehagyott kigyó.
Se hire se hamva. (Régen megégeték a holtat, s eltették hamvát. Legnagyobb szerencsétlenség volt temetetlenül elveszni, mikor hirét sem volt hallani, hamvát sem volt látni a holtnak.)
Könnyü kis lyukat bedugni.
Nem esik vigan kalodában a lejtő.
Hegyen, völgyön lakodalom.
Lágyára esett a sulyok.
Hamarkodó munkának sok a lazája.
Ki egyre, ki másra jó.
Nehezen ér több kakukszót.
A ki megtér, idvezül.
Ki levest akar enni, kanál legyen kezében.
Légynek sem árt.
Jó helyen tapogat.
Adjon isten sok irigyet, kevés szánakodót.
Nyomorult dolog másra támaszkodni.
Biztatja, mint katona a szolgáját.
Ökörnek az iga kemény nyakacsiga.
Igaz jószág el nem vész.
A kalánt előbb viszik tálba mint szájba.
Zabált lónak egere nő.
Madár repülésre, ember munkára született.
Talpát nyalja mint a medve.
Ki későre házasodik, későre bánja meg.