Nyári kocsis, téli diák. (Falusi gyermek nyáron lovat őriz, télen iskolába megy.)
Kövér emberben ritkán látsz bölcset.
Nagy erkölcs után sántit az irigység.
Két élü kard.
Fürge leány, mint a pereszlény.
Sovány, mint a hering.
Ez már igazán Mátyás király igazsága.
Elfogy az ifjuság, mint ama szép virág.
Necsak tudd a jót, hanem tedd is.
Kinek jövedelme két pénz, s hármat költ: nehezen gazdagodik meg.
Ha madárra tárgyalsz, ijadat ne pengesd.
Reá akadt kasza az ő kövecsére.
Ha magyar kenyeret eszel, becsüld meg a magyart.
Meglásd, kitől mit kérsz.
Üres hordó jobban kong.
Madár szerencsétlen a gyermek kezében.
Nem kell a mészáros kutyának korpa.
Mennyországot is öröm tartja.
Se nem ritka, se nem drága, a mi közös.
Egyszer hop, másszor kop.
Ki madarat tart, ganéj a fizetése.
Vén kecske is megnyalja a sót.
Észszel, ne szemmel fogj a házassághoz.
Fáradt ló is farka előtt jár.
Ritka, mint a fekete hattyu.
Válogatós medvének vaczkor is jól esik.
Okos ember: leánya van.
Kazalban szénája.
Szene sincs, mégis lakatos.
Hátul van a sebe: vitéz katona volt.
Kár után áldomás.
Nagy a lóczitrom, de izetlen.
Lat pótolja ki a fontot.
Ha elfogy is a hold, megmarad a neve.
Nem rövidül meg az isten keze. (Békesi Gáspár hallván, hogy Erdélyben többé nem lesz maradása, hogy jószágai is lefoglaltatván szétosztattak, egész megadással mondá: Nem rövidül meg az ur karja.)
Elinná a Krisztus palástját.
Nehéz az igaznak végére menni.
Elég veszett, ha elveszett a ház.
Ne nyulj ahoz kézzel, mit póznával sem érhetsz.
Késő fogytán a szük költés.
A jámbort járomba fogják.
Közelebb az ember magához.
Ki nem szereti a káposztát, husát se szeresse.
Elnyelte a horgot.
Elszakadt a hur.
Isten sem tehet mindennek eleget.
Mértékletlenség több embert viszen el, hogysem a fegyver.
Ködmön télben jó.
Hol más fizet vagy énekel, azt neked is követni kell.
Nyalka leány, apácza, rongyos nadrág, nádpálcza.